خواص بره موم در درمان 31 بیماری را بدانید ؟ | بره موم اسماعیلی

تحقیقات علمی و بالینی در مورد خواص بره موم  همزمان با چاپ این مقاله به کاربرد کلینیکی بره موم به خصوص در غرب رو به افزایش نهاده و علاقه خاصی از سوی شرکتهای سازنده ی دارو برای جایگزینی داروهای شیمیایی با خواص بره موم به چشم می خورد. آنچه در ادامه می آید مروری است بر کارهای انجام شده که توسط دانشمندان سراسر جهان و با کثرت بیشتر در اروپای شرقی منتشر شده است. در هر بخش، هر تحقیق بر حسب زمان انتشار آن بیان شده است.

 1- درمان آلرژی ها با خواص بره موم :

فرآورده های زنبور عسل به ایجاد واکنش های آلرژی مشهور هستند. یکی از موارد بروز اثرات جانبی بره موم، چنین موارد حساسیتی می باشد. این موارد اغلب هنگامی که بره موم به طور موضعی در درمان مشکلات پوستی استعمال می گردد، رخ میدهد.

به هر حال، در تحقیقات دکتر هاوستین مشاهده شد که چگونه فلاونوئیدهای موجود در خواص بره موم در هنگام استعمال به شکل خوراکی می توانند پاسخهای آلرژیک را مسدود کنند. در سال ۱۹۹۶ دکتر مک ایوان متخصص ممتاز آلرژی از لندن گزارش کرد بیمارانی که برای مشکل الرژی با EPD (یک درمان آلوپاتیک سنتی) در حال درمان هستند، در محدوده زمانی حساسیت زدایی با خوردن بره موم برای دو هفته قبل EPD، و سپس شروع مجدد و ادامه آن برای هفته بعد می تواند به میزان زیادی احتمال عفونت را کاهش داد. دکتر مک ایوان پیشنهاد داد که بیماران نباید مصرف بره موم را دیرتر از هفت روز، قبل از درمان شروع کنند و نیز نباید درمان را زودتر از دو هفته بعد از آن مجددا آغاز کنند تا به این وسیله از ایجاد حساسیت بدن نسبت به بره موم جلوگیری شود.

طبق نظر مک ایوان، خواص بره موم به طور موقتی در جمعیت باکتریها و قارچهای کاندیدا در روده ها تغییراتی را ایجاد می کند و آنتی ژن های آنها را در شروع درمان افزایش میدهد. 

بر طبق نظر دکتر مک ایوان، بره موم در درمان آلرژی ها نقش مثبتی دارد اما افرادی که رو به خود درمانی می آورند باید نسبت به امکان ایجاد اثرات جانبی آن آگاه باشند.

 2- درمان التهاب مفاصل با خواص بره موم :

تحقیقات نشان داده اند که خواص بره موم بیشتر از هر مورد دیگری برای درمان التهاب مفاصل استفاده شده است. خود درمانی در این مورد همواره شامل استعمال خوراکی بره موم به صورت عصاره بره موم، کپسول بره موم ، قرص بره موم و یا بسیار کمتر از طریق استعمال کرم ها در ناحیه ی مورد نظر بوده است. علی رغم مصرف معمول و متداول، تحقیقات کمی در این حوزه انجام شده است.

در سال ۱۹۸۶ محققان بلغارستانی ۳۶ بیمار که از ضایعات مفصلی متعدد و اختلالات مفصلی ناشی از ضربه رنج می بردند را با  خواص بره موم درمان کردند. درمان شامل استفاده از پوشش موم داغ غنی شده با ده درصد بره موم در محل عارضه بود. دوره درمان ۱۰تا۱۲ جلسه و هر بار به مدت ۳۰ دقیقه بود. در ۲۰ مورد، علائم بین ۶۰ تا ۱۰۰ درصد و در ۱۴ مورد بیش از ۵۰ درصد کاهش یافت و در ۲ مورد بی اثر بود.

در سال ۱۹۹۷ در بلغارستان محققان مجددا ۴۲ بیمار که از التهاب مفاصل و تخریب سیستم مفصلی رنج می بردند را با کمپرس موم داغ زنبور و بره موم درمان کردند، گرمایی که ایجاد می شد به بافت زیر غشاء (همبند) منتقل و باعث بهبود گردش جریان خون و فعالیت های متابولیک در غضروف ها و بافت های استخوانی می گردید.

خواص بره موم از پوست جذب می شود و به عنوان یک ضد التهاب و ضد درد عمل می کند. درمان منجر به کاهش تورم اطراف مفصل و افزایش قدرت حرکت مفصل و نیز کاهش مصرف داروهای ضد درد و ضد التهاب غیر استروئیدی گردید. 

اگر شما به یک درمانگر که بتواند درمان با موم داغ و بره موم را برای شما انجام دهد دسترسی ندارید می توانید ۱ تا ۲ گرم از بره موم را هر روز مصرف کنید و یا به آرامی عصاره بره موم را بر موضع مورد نظر بمالید (اما توجه داشته باشید که عصاره ی بره موم می تواند بر روی پوست و لباس لکه ایجاد کند).

3 – درمان آسم با خواص بره موم :

علائم آسم و تشخیص آن: تشخیص آسم اغلب مشکل است زیرا علائم آن را به آسانی می توان با سایر علائم بیماری های دیگر تنفسی اشتباه گرفت.

تشخیص قطعی بیماری آسم در بیمار را باید بعد از گرفتن شرح حال کامل و انجام آزمایش های متعدد مطرح کرد. بیماری آسم با یک یا چند علامت از چهار علامت اصلی آن بروز می کند. ۱- خس خس سینه ۲- تنگی نفس ۳- سرفه ۴- فشار در قفسه ی سینه

خس خس سینه و تنگی نفس از شناخته شده ترین علائم بیمار اسمی می باشند و معمولا به طور متناوب در هنگام مواجهه با عوامل تحریک کننده بروز می کنند، با این حال تنگی نفس می تواند بدون خس خس سینه هم در افراد مبتلا به آسم دیده شود .

یکی از علائمی که اغلب افراد آن را به عنوان علامت اسم نمی شناسد سرفه است. سرفه می تواند خشک و یا خلط دار باشد و معمولا شبها یا در هنگام فعالیت ورزشی ایجاد می شود. در بسیاری از موارد سرفه ای که به علت آسم ایجا شده است را به حساب بیماری برونشیت می گذارند، بروز بیشتر از دو دوره سرفه ی پایدار (اگر بدون خس خس سینه یا تنگی نفس باشد) باید وجود بیماری آسم را مطرح کند. چهارمین علامت اصلی در بیماری آسم وجود فشار در قفسه ی سینه است. اغلب این علائم در هنگام فعالیت ورزشی رخ می دهد

هنگامی که در یک بیمار مسن احساس فشار در قفسه ی سینه ایجاد شود، تشخیص آنژین قلبی نیز مطرح می گردد. ممکن است برای پزشک تشخیص بین اسم و آنژین قلبی در چنین افرادی بسیار مشکل باشد.

گرچه علائم آسم اغلب بدون هیچ گونه دليل واضحی رخ می دهند. اما مشخصه ی آنها این است که بیمار را از خواب بیدار می کند و غالبا آسم مشکلی است که صبح ها هنگام بیدار شدن از خواب بروز می کند. آسمی که بیمار را در نیمه های شب از خواب بیدار می کند، نشانگر آن است که به خوبی کنترل و درمان نشده است.

انواع مختلف اسم: در بسیاری از موارد، علت بروز آسم، ناشناخته است با این حال در بعضی موارد نوعی ماده ی حساسیت زا (آلرژن) مسئول بروز حملات آسم می باشد. سایر انواع مختلف آسم عبارتند از:

آسم شکننده، آسم حساس به آسپرین و آسم شبانه. اگر شما احتمال میدهید که آسم شما به علت بعضی از مواد حساسیت زا مانند گیاهان با وجود حیواناتی مثل اسب یا سگ یا گربه در منزل ایجاد شده است، باید با انجام آزمایش آلرژی این موضوع را تایید کنید.

مشکلات تنفسی به طور سنتی در گذشته، توسط بره موم به طور موثری درمان می شدند و محققان داروسازی اخیرا نقش بره موم در مهار روند التهاب در مشکلات تنفسی را به تصویر کشیده اند.

در سال ۱۹۷۵ میهالیچکو محقق اهل رومانی ۳۰ بیمار که از آسم برونشیتی رنج می بردند را با بره موم درمان کرد. بیماران را به دو گروه تقسیم کرد، یک گروه تحت درمان های معمول و گروه دیگر تحت درمان با بره موم قرار گرفتند. گروهی که با بره موم درمان شدند بهبود بیشتری را نسبت به گروه دیگر نشان دادند.

دکتر مک ایوان متخصص آلرژی، استفاده از دوزهای بالای بره موم برای بیماران آسمی که از عفونت های متداول قفسه ی سینه رنج می بردند و به طور معمول نیازمند درمان با آنتی بیوتیکها بودند را پیشنهاد داد.خواص بره موم به محض احتمال بروز سرماخوردگی یا عفونت باید مصرف شود. او پیشنهاد داد که درمان به مدت پنج روز ادامه یابد. در مورد بیماری های مزمن که فرد باید به طور اضطراری در بیمارستان بستری شود، وی درمان طولانی مدت با بره موم را پیشنهاد داد. تحقیقات بالینی در بخش اسم بیمارستان عمومی بارنزلی در بریتانیا در حال انجام است. خود درمانی دکتر مک ایوان مصرف روزانه ۱الی ۵ گرم بره موم مخلوط با عسل را توصیه می کند. می توان آن را به صورت کپسول یا قرص نیز مصرف کرد. در مواقعی که بیمار مطمئن است که یک حمله ی اسمی نزدیک است مصرف عصاره بره موم تاثیر بسیار سریع تری دارد.

4 – درمان زخم های بستر با خواص بره موم :

در سال ۱۹۷۸ سربانسکو، دکتری اهل رومانی به منظور درمان ۱۲ بیمار با زخمهای متعدد و وخیم بستر در ناحیه ی خاجی را با ۱۰ درصد پودر بره موم و ۹۰ درصد پودر خنثی تحت درمان قرار داد. این درمان با درمان معمول و رایج یک گروه ۱۲ نفره دیگر از بیماران مقایسه شد. در گروهی که با بره موم درمان شدند، ۹ نفر از دوازده نفر نتایج بسیار خوبی را نشان دادند و زخمهای مزمن بستر آنها در ۱۶ تا ۵۴ روز درمان شد. در سه مورد که بهبود کامل نیافتند حداقل وضع آنها بدتر هم نشد. در گروه کنترل تنها سه بیمار در دورهای طولانی تر بالاخره در (۴۳ تا ۷۵ روز) بهبود یافتند. دکترهای دیگری نیز اسپری بره موم را با عظلتهای ۵، ۱۰ و ۲۰ درصد به منظور درمان بیماران، قبل از باز شدن زخم ها با موفقیت قابل ملاحظه ای آزمایش کردند. بعد توقف درمان زخم های بستر دوباره ظاهر شدند.

در سال ۱۹۹۰ استوجو در دانشگاه سیلاسیا ۹۶ مورد از زخم های بستر را با خواص بره موم درمان کرد. بیماران روزی دو بار با بره موم ۳۰ درصد همراه با موم تحت درمان قرار می گرفتند. درمان مذکور در تسریع گرانولاسیون بافتی و بهبود بافت زخم شده نسبت به درمان های معمولی و رایج بسیار موثرتر شناخته شد. .

5 – استخوان سازی با خواص بره موم :

پوکی استخوان بیماری است که در آن چگالی استخوان کم شده و به ساختار میکروسکوپی خلل وارد می شود، در نتیجه استخوان شکننده تر شده و خطر شکسته شدن استخوانها به خصوص سر استخوان ران که در حفرهی استخوان لگن قرار دارد و نیز استخوانهای مچ دست و مهره های پشت افزایش می یابد.

– استخوان عمدتا از پروتئین ها و کانیهای کلسیم ساخته شده است. – در کودکی و بلوغ مقدار استخوان افزایش می یابد و در دهه ی ۲۰ عمر به حداکثر می رسد.

– از حدود ۴۰ سالگی کاهش مقدار استخوان زنان و مردان آغاز میشود و تا پایان عمر ادامه می یابد.

– خطر پوکی استخوان به دو چیز وابسته است: ۱- مقدار استخوانی که شخص در دهه ی ۲۰ عمر دارد. ۲- مقداری که به تدریج از دست میدهد.

بیماران مبتلا به پوکی استخوان بیشتر به خاطر شکستگی ها به درمانگاه مراجعه می کنند. از نظر بافت شناسی، پوشش خارجی استخوان (ضریع)، تعداد و اندازه ی تیغه های استخوانی بافت اسفنجی کاهش می یابد. بافت استخوانی اسفنجی، قسمت عمده ی مهره های پشت و دنده ها و دو

سر استخوان های دراز را تشکیل میدهد و بافت استخوانی متراکم، تنه ی استخوان های دراز را تشکیل میدهد. بین دو سر استخوان های دراز و تنه ی آنها یک ناحیه ی رشد طولی استخوان وجود دارد که به عنوان مثال این ناحیه در گوسفند جوان نرم است ولی در گوسفند پیر استخوانی می شود و رشد طولی استخوان متوقف می گردد.

* پوکی استخوان نتیجه ی نازک شدن آن است که شکننده اش می سازد. * اگرچه پوکی استخوان در زنان سالخورده شایع تر است ولی در هر سنی رخ میدهد.

یکی از ۳۰ زن و یکی از ۵ مرد(هشتادساله) در نتیجه ی پوکی استخوان دچار شکستگی می شوند. پوکی استخوان بیشتر به بافت اسفنجی آسیب می رساند و آن را ترد و شکننده می سازد. پوکی استخوان دو نوع است: اولیه و ثانویه.

پوکی اولیه عمدتا ناشی از کمبود هورمون استروژن است. پوکی ثانویه از مصرف داروهایی مثل هورمونهای کورتیکواسترویید یا بیماری ای مثل پرکاری تیروئید می باشد.

* علامات مرض پوکی استخوان پیشامد شکسته شدن آن است. * شکستن استخوان های مچ دست، مهره ی پشت و سر استخوان ران بسیار شایع است.

* شکستگیها معمولا در بیمارستانها درمان می شوند ولی شکستگی سر استخوان ران به عمل جراحی نیاز دارد.

شکستگی مهره ی پشت زمانی رخ می دهد که مهره فشرده شود.

* شکستگی مهره بسیار دردناک است، قد را کوتاه می کند و ستون مهره ها خم می شوند.( قوزی شدن)

عوامل خطر پوکی استخوان  سه دسته اند:

الف- عوامل ثابت که عبارتند از :

۱- مصرف نکردن هورمون جانشین به وسیله ی زنان یائسه ۲- سابقه ی فردی شکستگی استخوان ۳- نژاد سفید ۴- سالخوردگی ۵- لاغری ۶- کمبود استروژن ناشی از زود یائسه شدن یا برداشتن تخمدان ها ۷- پرکاری غدهی تیروئید ۸- کم کاری غده های تناسلی

ب- عوامل خطر متغیر که عبارتند از: ۱- زیاده روی در مصرف الکل و کافئین ۲- مصرف دراز مدت هورمون کورتیکواسترویید ۳- مصرف دراز مدت فنی توئین

در بیماری پوکی استخوان ضایعات و اتلاف املاح کلسیم و فسفر باعث می شود که استخوانها سوراخ سوراخ (شبیه نان سوخاری) ترد و شکننده گردند. مهره های استخوانی در ستون فقرات ممکن است به هم فشرده و باعث خمیدگی پشت یا گوژپشتی یا گردی پشت کردد و یا این که باعث انحراف جانبی ستون مهره ها شود. معمولا این نوع تغییر یا بدشکل شدن ستون فقرات باعث میشود که سایر قسمت های بدن به خصوص اعضای مجاور نیز دچار اختلال و ناراحتی شوند.

تغذیه با رژیم هایی که کلسیم کافی ندارند، تغییرات هورمونی در زنان، بالا بودن سن و زندگی با روش غیرفعال یا کم تحرکی، در تولید بیماری پوکی استخوان دخالت دارند. همچنین مصرف مواد مخدر یا داروها، اعتیاد به الكل، عدم تحمل لاکتوز یا قند شیر و جذب ناقص کلسیم می توانند خطر ابتلا به بیماری پوکی استخوان را افزایش دهند. سایر عوامل خطر برای تولید این بیماری عبارتند از: غیرطبیعی بودن یا عدم توقف قاعدگی در خانم ها، ظریف یا کوچک اندام بودن خانمها و استعمال دخانیات.

یائسگی که همراه با کاهش سریع و ناگهانی مواد معدنی استخوان ها است، نقطه ای بحرانی و خطرناکی در تولید بیماری پوکی استخوان می باشد.

متاسفانه بیشتر مردم فقط بعد از این که بیماری پوکی استخوان پیشرفت کرده است از آن آگاهی پیدا می کنند. در حالی که اقدام صحیح این است که در این دورهی بحرانی برای راهنمایی با یک پزشک مشورت کنید. در حقیقت غالبا اولین علامت و اخطار، یک کمردرد شدید در موقع بلند کردن یا خم شدن است که معمولا نشان دهنده ی خرابی و اضمحلال یک مهرهای استخوانی است. در بعضی افراد ممکن است نشانی های از دست رفتن فرم طبیعی ستون فقرات افزایش یابد، از جمله این نشانیها، به وجود آمدن قوز پشت و کوتاه شدن قد است.

پوکی و تهی شدن استخوانها، بیماری است که نیمی از زنان بالای ۴۰ سال به آن مبتلا میشوند که این بیماری به مرور زمان باعث شکنندگی استخوان های آنها میشود. زنان تقريبا دو برابر مردان در مخاطره ی شکستگی لگن قرار دارند.

به طور سنتی بره موم برای رفع پوکی و کمک به جوش خوردن استخوان ها به یکدیگر استفاده می شد. در سال ۱۹۷۸ پزشکان لهستانی این فرضیه را بر روی حیوانات آزمایش کردند. آنها عصاره ی اتانولیک بره موم را به داخل استخوان رادیال چند سگ تزریق کردند. آن پزشکان مدعی شدند که ترمیم بافت استخوانی در برابر سریع تر از موارد درمان نشده با بره موم بوده است.

در سال ۱۹۸۵ دوباره در لهستان تحقیق مشابهی انجام شد. اما این بار با موارد انسانی ۲۲ بیمار با بیماری Legg – Calve – Parthes (در مفصل لگن) تحت تزریق با مایع بره موم قرار گرفتند و ۳۲ بیمار دیگر نیز درمان های متداول را دریافت کردند. بیمارانی که با بره موم درمان شدند بهبود بیشتری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند. اگرچه در حال حاضر تحقیقی در دست نیست اما توجه به نقش بره موم در درمان پوکی استخوان، جالب توجه خواهد بود.

نکته خود درمانی :

مصرف بره موم حداکثر ۳ گرم در طی روز و به مدت ۲ تا ۳ هفته در طی دورهی شکستگی استخوان توصیه می شود.

6 – درمان برونشیت با خواص بره موم :

میدانیم که به طور سنتی از شانهای عسل که حاوی مقادیری بره موم می باشند برای درمان التهاب ریه استفاده می شده است.

در سال ۱۹۷۵ پزشکان روسی درمان ۷۶ کودک با التهاب غیراختصاصی ریه را در طی سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ گزارش کردند. این تحقیق بسیار جذاب می باشد زیرا تاثیر آنتی بیوتیک به تنهایی و آنتی بیوتیک به همراه بره موم مقایسه شده است.

بهترین نتیجه در گروهی مشاهد شد که از ترکیب آنتی بیوتیک ها و محلول آبی بره موم ۱۰۰ درصد استفاده کردند.

در سال ۱۹۸۹ دکتر شلر در مرکز پزشکی سیلاسیان ۲۶۰ کارگر فلز کار مبتلاء به التهاب ریه را درمان کرد. بیماران به مدت ۲۴ روز تحت درمان قرار گرفتند. برخی با روش های معمول و سایرین با عصارهی اتانولی بره موم (EEP) در محلول نمکی فیزیولوژیکی. بهترین نتایج در بیماران تحت درمان با مایع بره موم به همراه قرصهای بره موم مشاهده شد.

در سال ۱۹۸۹ محققان روسی ۱۰۴ بیمار با التهاب مزمن ریه را درمان کردند. درمان های معمول و رایج برای ۵۶ بیمار در نظر گرفته شد و ۴۸ بیمار درمان های استنشاقی عسل و بره موم را علاوه بر درمان های رایج دریافت کردند. بیمارانی که درمان با عسل و بره موم را دریافت کردند سه تا چهار روز زودتر از افرادی که درمان های رایج را دریافت کرده بودند مرخص شدند. سرعت بازگشت بیماری در بیماران تحت درمان با روشهای رایج در برابر درمان شدگان با بره موم بود.

نکته خود درمانی :

عسل نیز دارای فواید ضد باکتریایی می باشد. ترکیب این دو ماده (عسل و بره موم) همان گونه که اشاره شد می تواند موثر باشد و همچنین بره موم را خوشمزه تر و مطبوع تر می کند (برای استفاده قسمت آسم را مطالعه کنید).

7 – درمان سوختگیها با خواص بره موم :

قرن ها است که در بین پزشکان استفاده از عسل برای درمان سوختگیها معمول و رایج است. قدرت درمانی آن احتمالا مربوط به وجود بره موم می باشد به خصوص هنگامی که عسل خام و فرآیند نشده استفاده می شود تاثیر داروی اش بیشتر است .

اولین درمان ثبت شده با بره موم در مورد سوختگی ها در سال ۱۹۶۲ در بیمارستان اطفال راچفوس لنینگراد شوروی (سابق) می باشد. دکتر زابه کلينا استفاده از آن را برای درمان زخم های عفونی در کودکان پیشنهاد داد.

8 – درمان التهاب کولون با خواص بره موم :

در سال ۱۹۷۵ محققان بلغارستانی از عصاره ی اتانولی بره موم برای درمان ۴۵ بیمار با التهاب  حاد و مزمن کولون استفاده کردند. نتایج برای ۲۶ بیمار بسیار خوب، برای ۱۲ بیمار خوب و برای ا۵ مورد رضایت بخش بود. فقط برای دو بیمار سودمند نبود. در بیشتر موارد پس از ۷ روز از درمان درد کاهش می یافت. بعد از ۱۹ تا ۲۰ روز درد کاملا برطرف می شد. در تمامی موارد احساس فشار درد محوطه ی شکمی بعد از پنج روز از درمان برطرف میشد

نکته خود درمانی :

این که عصاره ی اتانولی بره موم چگونه به بدن منتقل می شود و اثر می گذارد، مشخص نیست ولی به نظر می رسد که بهترین شیوه راه خوراکی باشد. عصاره را در مایع گرم و با معده خالی مصرف کنید.

9 – درمان سرفه و سرماخوردگی با خواص بره موم :

در تحقیقاتی که از مصرف کنندگان به عمل آمد، نشان داد که تعداد زیادی از مصرف کننده ها بره موم را به صورت مرتب برای این که سالم بمانند و سیستم ایمنی قوی داشته و در مقابل سرفه، سرما خوردگی و آنفلوانزا ایمن باشند، استفاده می کنند. به طور قطع تحقیقات کلینیکی ناچیزی در این مورد صورت گرفته است. در سال ۱۹۸۹ پژوهشگران لهستانی در مورد تاثیر  خواص بره موم روی سرماخوردگی یک بررسی ترتیب دادند. گروهی که با خواص بره موم درمان شدند، دوره عفونت آنها کوتاه تر شد و در مدت ۳ روز بهبودی کامل یافتند. در صورتی که گروه درمان نشده بعد از ۵ روز بهبود پیدا کردند.

نکته خود درمانی :

بهترین نتایج با مصرف روزانه ۱ تا 5 گرم بره موم حاصل می شود. برخی صاحب نظران معتقدند افرادی که از بره موم به طور مستمر استفاده می کنند باید هر ۳ تا ۴ ماه مصرف حدود یک هفته وقفه بیاندازند تا از حساسیت بدن شان نسبت به بره موم جلوگیری شود .

10 – رفع مشکلات دندانی با خواص بره موم :

بره موم چند صد سال است که به عنوان درمان سنتی در مشکلات دندانی استفاده می شود. استفاده از خواص بره موم به دلیل سهولت ارزیابی نتیجهی درمان، یکی از رشته های شایع در تحقیقات کلینیکی در غرب و شرق محسوب میشود. در سال ۱۹۸۰ دکتر اشمیت محقق آلمانی یک تحقیق بالینی دو سویه ی کور، روی دهان شویه های بره موم انجام داد. این مطالعه نشان داد که بیمارانی که مبتلاء به التهاب لثه و بیماری های لثه ای بودند، بعد از ۴ هفته درمان، بهبودی قابل ملاحظه ای پیدا کردند. این بهبودی با تعیین میزان تشکیل پلاکهای دندانی و التهاب لثه ارزیابی شد. این دهان شوی از یک حجم محلول مایع بره موم در ۵ حجم آب ساخته شده بود، استفاده از آن، یک بار صبح و یک بار شب صورت می گرفت.

محققين رومانیایی در سال ۱۹۸۳ از ترکیب بره موم و ژله ی رویال در درمان عفونت های لثه ای استفاده کردند. در سال ۱۹۸۶ توسط محققین کوبایی محصولی مشابه بر پایه بره موم ساخته شد که در درمان عفونتهای لثهای موثر بود. محققین آلمانی در همان سال، در تحقیقی که روی رشد جرم دندان و عفونت لثه انجام دادند به این نتیجه رسیدند که بره موم وسیلهی خوبی برای حفظ سلامت دهان محسوب می شود.

در مطالعه ای که روی سگها در سال ۱۹۸۷ در یوگسلاوی انجام گردید معلوم شد که بره موم، جریان خون به ریشه ی دندان را افزایش می دهد. به علاوه تحقیقات بعدی روی دندان گاوها در سال ۱۹۸۸ در جمهوری چک نشان داد که بره موم باعث کاهش التهاب می شود و فرایند ترمیم را تحریک می کند.

در سال ۱۹۸۹ دکتر گافار” از رومانی از بره موم برای درمان مشکلات مزمن دهانی استفاده می کرد و آن را با سایر محصولات طبیعی که در بهداشت دهان به کار می رفتند مقایسه کرد. وی به این نتیجه رسید که بره موم در درمان التهاب لثه و مخاط دهان موثر است و عمل ترمیم ضایعات را سرعت می بخشد.

در سال ۱۹۹۰ مطالعه ی دانشمند روسی نشان داد که استفاده از بره موم با توجه به خاصیت بی حس کنندگی و ترمیم استخوانی در پر کردن حفرهی عصب کشی شده موثر است. در همان سال در مطالعه ی یک دانشمند رومانیایی مشخص شد که استفاده از بره موم و اکسید روی در ترکیب خمیری که برای پوشاندن ریشه ی دندان به کار می رود باعث افزایش تولید دنتین می شود و بازسازی استخوان را سرعت می بخشد.

در سال ۱۹۹۱ در مطالعه ای دیگر که در دانشگاه ژاپن و با استفاده از حيوانات صورت گرفت مشخص شد که بره موم بر پایه آبی در موشها باعث کاهش قابل ملاحظه ای در پوسیدگی دندان نسبت به گروهی که آن را دریافت نکرده بودند شد.

استفاده از بره موم در مراکز دندان پزشکی انگلستان در سال های اخیر به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته و این بیشتر به دلیل کار تحقیقاتی آقای قیلیپ واندر می باشد که مطالعات متعددی را در منچستر ترتیب داد. او یک قهرمان همیشگی در استفاده از بره موم در مشکلات متعدد دهانی میباشد. در مطالعه ای که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد وی از تجربیات همکارانش در انگلستان که از بره موم در درمان زخم های دهانی، آسیب های دندانی، ضایعات التهابی و زخمهای دردناک غیراختصاصی استفاده کردند، گزارش داده است. این درمان شامل مالیدن عصارهی بره موم ۵۰ درصد به صورت مستقیم در نواحی عفونی می باشد. این درمان را بیمار می تواند چند بار تکرار کند. او دریافت که این زخمها در عرض دو روز بهبود یافتند. التهاب لثه ای که با رشد دندان عقل ایجاد میشد نیز با این روش بهبود می یافت. خواص بره موم به صورت دهان شویه و خوشبو کننده ی دهانی نیز پیشنهاد می شد. 

نکته ی خوددرمانی :

عصاره ی بره موم به صورت دهان شویه، غرغره یا مصرف مستقیم روی نواحی زخمی توصیه می شود. بره موم خام در صورت تمیز بودن و کیفیت مناسب داشتن می تواند جویده و وقتی حالت آدامسی مانند و چسپناک بخود گرفت دور دندان دردناک یا مشکل دار  قرار داده شود.

11- بهبود دیابت با خواص و بره موم :

در سال ۱۹۹۷ یک گروه از پژوهشگران چینی به سرپرستی فوهای لیو مقاله ای را که مصرف ترکیبی از محصولات زنبورعسل را در درمان دیابت بررسی کرده بودند، منتشر کردند. آنها مدعی شدند که محصول جدیدشان به نام  ” فنگ زن” که از ترکیب گرده گل و بره موم زنبورعسل تشکیل شده باشد می تواند باعث کنترل قند و چربی خون شود. آنها همچنین مدعی شدند که داروی فنگ زن می تواند باعث نرم شدن عروق، بهبود وضعیت گردش خون و همچنین باعث جلوگیری از عوارض مرض قند و حتی بهبودی این عوارض می شود.

همین گروه پژوهشگر ۵۷ بیمار مبتلا به مرض قند را با بره موم درمان کردند. بیماران شامل ۵۰ بیمار مبتلاء به دیابت از نوع غیر وابسته به انسولین و هفت بیمار مبتلا به دیابت از نوع وابسته به انسولین بودند. بیماران به طور اتفاقی به سه دسته تقسیم شدند . یک گروه درمان رایج دارویی بیماری دیابت را دریافت کرده و دو گروه دیگر با بره موم درمان شدند. بعد از سه ماه، مشاهدات محققین نشان داد که کاهش سطح قند خون در بیمارانی که بره موم دریافت کرده بودند از بیمارانی که با درمان رایج مورد مداوا قرار گرفته بودند بدتر نبوده است ولی در گروهی که با بره موم درمان شده بودند اثرات درمانی سریع تر بود. همچنین آنان مشاهده کردند که بره موم اثرات مفیدی در درمان بیماران دیابتی مبتلاء به تورم لثه و عفونت قارچی حفره دهان دارد.

12 – رفع مشکل چشمها با خواص بره موم :

در سال ۱۹۷۸ محققين رومانیایی تحقیقی را ارائه دادند که در آن از محلول چشمی بره موم (۲ تا ۵ درصد) و یک پماد (۵ تا ۱۰ درصد) بره موم در درمان انواع مختلف بیماری های چشمی استفاده شده بود. آنها ادعا کردند که آن محصولات در درمان سوختگی و صدمات وارد شده به چشم، در صورت استفاده در بافت اطراف، نتایج عالی داشته است. این دو محصول بر علیه عفونت های التهابی، ویروسی یا میکروبی چشم موثر بوده اند. این محققین به جای آب مقطر، از محلول ۱۰ درصد ماکرودکس استفاده کردند و معتقد بودند که این محلول کمتر باعث تحریک چشم می شود.

در سال ۱۹۹۷ آقای پاپسکیو رومانیایی، نتایج ۲۱ سال درمان بیماری های چشم روی صد هزار بیماری که در بخش زنبوردرمانی چشم وابسته به انستیتوی تحقیقات زنبور عسل در بخارست درمان شدند را گزارش کرد. طی این مدت پاپسکیو انواع شستشو دهنده های چشمی که بر پایه ی محصولات زنبور عسل (عسل، ژله ی رویال و بره موم) ساخته بود توسعه داد. شستشو دهنده های چشمی قبل از استفاده در درمانگاه روی حیوانات آزمایش می شدند. بیماری هایی که بهترین پاسخ به درمان را داشتند شامل بیماریهای غیرالتهابی قرینه، التهاب پلکها، زخمهای قرینه با منشاء ویروسی، التهاب عنبیه و آب مروارید بودند. نویسندگان ادعا کردند که در ۸۵ درصد موارد، استفاده از محصولات زنبورعسل موثر بوده است.

 

13 – درمان آنفولانزا با خواص بره موم :

آنفولانزا یک عفونت ویروسی میباشد که پس از ابتلاء به سختی قابل درمان است. مصرف کنندگان معتقدند که با مصرف بره موم احتمال ابتلاء به آنفولانزا کمتر می شود و در صورت ابتلاء، شدت آن کاهش می یابد. در سال ۱۹۵۴ دکتر ایجریس نویسنده ی کتاب «خواص درمانی عسل و گردهی گل» می گوید این عفونت ویروسی تنفسی ممکن است باعث تب، سردرد و ضعف شود و در صورتی که با عفونت باکتریایی ریه همراه شود می تواند خطرناک باشد. او ادعا کرد که مصرف عصارهی بره موم عامل پیشگیری کننده خوبی بر علیه این ویروس می باشد.

اثر پیشگیری کنندگی خواص بره موم در سال ۱۹۷۲ در تحقیق شوچنکو روسی به اثبات رسید. در این تحقیق مشخص شد که تغذیه ی موش با بره موم قبل از تماس با آنفولانزا، وی را در مقابل انفولازا ایمن می ساخت، ولی اگر مبتلاء می شدند، تاثیری نداشت. مشابه این تحقیق در رومانی و بلغارستان، اثر پیشگیری کنندگی بره موم در جلوگیری از ابتلاء موشها به ویروس آنفولانزا را اثبات کرد.

شاید بتوان گفت که مهم ترین آزمایش در مورد تاثیر بره موم بر علیه آنفولانزا، در سال ۱۹۷۸ در اپیدمی این بیماری، در شهر سارایو و یوگسلاوی صورت گرفته است. در طی این اپیدمی پروفسور اسماناژیک تحقیقی روی ۲۶۲ نفر دانشجویان یک دانشکده پرستاری که در معرض بیماری آنفولانزا بودند انجام داد. ۸۰ دانشجو بره موم را دریافت کردند و ۱۸۲ نفر آن را مصرف نکردند. از آنهایی که بره موم دریافت کردند فقط ۷ درصد بیمار شدند در حالی که ۶۳ درصد از آنهایی که مصرف نکرده بودند بیمار شدند. در تحقیق دیگری در سال ۱۹۷۸ در یوگسلاوی، نتایج مشابهی گزارش شد.

نکته خوددرمانی :

 روزانه 1 الی 5 گرم بره موم را به صورت قرص یا کپسول مصرف کنید تا سالم بمانید. در صورت بیماری این مقدار را افزایش دهید. پانزده قطره عصاره سه بار در روز با آب گرم یا آب میوه هم موثر است.

 

14 – رفع عفونت های قارچی با خواص بره موم:

محققین چینی در سال ۱۹۷۸ در بیمارستان کارگران کانگ سو آزمایشی با عصاره ۱ تا ۱۰ درصدی الکلی بره موم در مقابله با ۲۰ نوع عفونت های قارچی انجام دادند. درمان با بره موم بر روی ۱۰ قارچ بسیار موثر بود ولی بر روی قارچ تریکوفیتون و ۹ تا از قارچهای دیگر تاثیری نداشت. محققين روسی در سال ۱۹۷۹ بر روی ۱۲ بیمار مبتلاء به سینوزیت های قارچی مزمن که در اثر آلودگی قارچی كانديدا آلبيکنس ایجاد شده بود امولسیون روغن – الكل بره موم را آزمایش کردند. بعد از ۵ الی ۸ جلسه درمان بهبودی کامل در ۹ مورد و بهبودی نسبی در ۳ مورد مشاهده شد. بهبودی کامل پس از ۱۰ الی ۱۷ روز نمایان شده بود.

نکته خوددرمانی :

اگر تصور می کنید که پوست تان لکه نمی گیرد و می توانید از کرم یا عصاره بره موم استفاده کنید فراورده را به آرامی روی سطح آسیب دیده بمالید. (ابتدا باید نسبت به حساسیت خود به فرآورده اطمینان حاصل کنید).

15- درمان اختلالات معده و روده با خواص بره موم :

دکتر ماکاروف نویسنده روسی کتاب «درمان با بره موم» این ماده را برای درمان تهوع، ترش کردن (سوزش سردل)، کاهش اشتها، افزایش اسیدیته (اسید زیاد) و کاهش اسیدیته (اسید کم) استفاده می کرد. او برای بیماران ۲۰ قطره عصاره بره موم، ۳ بار در روز را تجویز می کرد. پس از ۵ روز تمامی بیماران دردشان بر طرف می شد و اسیدیته به حد طبیعی می رسید. دکتر ماکاروف بره موم را برای درمان زخم و ورم معده یا اثنی عشر پیشنهاد کرد. او اظهار داشت که بهبودی یا درمان با بره موم خیلی سریع تر از داروهای رایج صورت می گیرد. در سال ۱۹۹۷ محققين روسی، با بره موم ۴۸ کودک بین سنین ۲ الی ۵ ماهه تا ۳ ساله با عفونت طولانی مدت روده ای را درمان کردند. نتایج نشان داد که عفونتهای روده و کندی حرکات روده برطرف شده است. اصولا این گونه بیماریهای التهابی باعث تخریب آنتروسیتها می شوند، چیزی که مشخصه ی طبیعی بودن فلور میکروبی در روده ی بزرگ است و به دنبال آن تضعیف شدن ایمنی عمومی می باشد. ۱۰ درصد محلول بره موم را برای درمان کودکان استفاده کردند. ۳۵ کودک (۷۵ درصد) در این آزمایش بهبود قابل ملاحظه یافتند. علائم مسمومیت ناپدید شدند، تعداد دفعات مدفوع کاهش یافت و کودکان اضافه وزن پیدا کردند. از گروهی که بدون بره موم درمان شده بودند تنها ۴۰ درصد پاسخ به بهبودی دادند.

نکته خوددرمانی :

عصاره ی ضعیف بره موم را با مقدار کمی آب گرم مخلوط کنید و در تمام طول روز به طور متناوب استفاده کنید.

16 – درمان تب یونجه با خواص بره موم :

بررسی مصرف کنندگان نشان میدهد که تعدادی از بیماران پس از کاربرد بره موم از این بیماری رهایی یافتند. در سال ۱۹۸۰، دکتر رمی چووین پزشک فرانسوی در دفاعیاتش از بره موم، نام می برد که تعدادی از بیماران مبتلاء به تب یونجه را با بره موم درمان کرده است. بیماران عصارهى الكلى بره موم حل شده در نشاسته را مصرف می کردند. هر بیمار ۷ تا ۸ دوز روزانه برای به روز دریافت می کرد که هر دوز شامل ۲۵۰ میلی گرم از عصارهی خشک بره موم بود. علائم بیماران کاملا بر طرف شد. دوزهای کمتر به مدت دو سال و به دنبال آن برای گرفتن نتایج بهتر داده شد.

همان گونه که در بالا گفته شد مقداری از آن را به صورت کپسول، قرص یا عصاره استفاده کنید اگر علائم ناخوشایندی همچون واکنش های آلرژی زا مشاهده کردید، مصرف دارو را قطع کنید.

17- رفع مشکلات شنیداری با خواص بره موم :

بره موم را برای درمان مشکلات یا عارضه های شنوایی به کار می برند که یکی از کاربردهای غیر متداول این دارو نیز محسوب می شود. پزشکان روسی در سال ۱۹۷۳، ۳۸۲ بیمار مبتلا به گوش و نقصهای شنوایی را با خواص بره موم درمان کردند. آنها ۳۰ تا ۴۰ درصد امراض مختلف عصاره ی بره موم را با روغن زیتون یا روغن ذرت به نسبت ۱ به ۴ مخلوط کردند و گاز استریل آغشته به این داروی کرم شکل را به مدت ۳ روز روی گوش بیمار قرار دادند. درمان ۱۰ الى ۱۲ روز تکرار شد. ۳۱۴ بیمار، بهبود شنوایی داشتند و تعداد کمی از بیماران، سر و صدای در سر بعد از درمان داشتند.

در سال ۱۹۷۵، پاپ نیکولوف در بلغارستان گزارش داد که توانسته است با بره موم، تورم چرکی گوش داخلی در ۴۰ بیمار را درمان کند. شنوایی در اکثر بیماران بهبود یافته بود. او از عصاره ی حاصل از ۳۰ گرم بره موم محلول در ۱۰۰ گرم الکل در نواحی عفونی استفاده کرد. در ۸۰ درصد بیماران ترشح چرک متوقف شد و بوی بد آنها کاهش یافت و در مجموع شنوایی شان بهتر شده بود.

بین سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳ پزشکان روسی گزارش دادند که موفق شده اند ۶۸ بیمار مبتلا به التهاب گوش درونی را با عصارهي الكلی بره موم درمان کنند. در ۹۴ درصد درمان موفقیت آمیز بوده است.

نکته خوددرمانی :

کاملا واضح است که برای قراردادن هر چیز در گوش باید بسیار احتیاط کرد. یک پارچه ی نخی تمیز  را میتوانید به جای گاز استریل استفاده کنید.

18- درمان تبخال با خواص بره موم :

تبخال بیماری ویروسی است که همیشه همراه با درد و تاول در مجرای تنفسی می باشد. دکتر فرانس فیکس، پزشک استرالیایی با استفاده از محلول ۵ درصد بره موم و با کمک یک برس و قراردادن محلول روی محل ۲۱ مورد را درمان کرد. در هر ۲۱ مورد پس از ۴۸ ساعت درد بر طرف شد و خارش آن فقط برای ۳ روز پس از درمان باقی ماند. کاربرد اسپری بره موم در این مورد چندان کار ساز نبوده است.

در سال ۱۹۹۸ دکتر گیور کانئونيو” که در مرکز خدمات پزشکی پوست بخارست رومانی فعالیت داشت، دریافت که استعمال محصولات بره موم تاثیر قابل توجهی بر دوره ی بازگشت بیماری تبخال می گذارد. او خاطر نشان کرد که طول دورهی درمان با بره موم کوتاه است و درد را کاهش میدهد ولی فاصله ی برگشت بیماری افزایش می یابد.

در سال ۱۹۵۵ در بیمارستان عمومی وینیپگ کانادا و در یک تحقیق، نیمی از ۵۰ بیمار مبتلا به تبخال ناحیه دهان و لب، با محصولی از کرم بره موم ACF که در لهستان ساخته شده بود و نیمی دیگر با داروی کاذب «پلاسبو درمان شدند. متوسط دوره نقاحت در گروه درمان شده با بره موم ۳ روز، در صورتی که گروه شاهد ۸ روز بود.

نکته خود درمانی :

عصارهی بره موم یا کرم آن را می توان پس از آزمایش حساسیت استفاده کرد. به خاطر داشته باشید که عصارهی بره موم ممکن است لکهری رنگی بر روی پوست به وجود آورد. همزمان میتوانید بره موم را به شکل خوراکی نیز استفاده کنید.

19 – درمان مشکلات قلب و فشار خون با خواص بره موم :

در سال ۱۹۷۸، ۴۵ کارگر استان کیانگ سوچین، با خواص بره موم درمان شدند. بیماری های درمان شده شامل فشار خون بالا، تصلب شرائین و بیماریهای عروق کرونر قلب بودند. نتایج امیدوار کننده بود اما در چند مورد عوارض جانبی، قابل توجه بود.

در آزمایش هایی که در سال ۱۹۹۹ در دانشکده پزشکی کشور لهستان بر روی خرگوش ها انجام شد، با تغذیه آنها توسط بره موم، گردهی گل و عسل دریافتند این مواد سطح چربی را کاهش میدهند. در نتیجه ی درمان، به طور آماری در کاهش سطح چربی در خرگوش ها معنی دار بود. تقویت ایمنی و سندرم ویروس خستگی با بره موم

محققین آلمانی در سال ۱۹۸۸ مکانیزمی را شناسایی کردند که توسط آن بیوفلاونوئیدهای موجود در بره موم تولید اینترفرونها را تحریک می کنند، این عمل در قوی نگه داشتن سیستم ایمنی اهمیت دارد.

در سال ۱۹۹۶، دکتر مک ایوان گزارش داد که با دوز بالای بره موم ۲۷ بیمار مبتلا به سندرم ویروسی خستگی (ME) را درمان کرده است. در ۴ ماه اول شروع درمان ۲۴ نفر از بیماران بهبود یافتند ۱۴ بیمار قادر بودند که به کار، دانشگاه و مدرسه و غیره برگردند و توان فعالیتهای فیزیکی آنها که قبلا کاهش یافته بود، مجددا بازگشت. پس از ۸ هفته درمان با بره موم، بیماری ۶ نفر از این ۱۴ نفر، با کاهش مصرف ۵۰۰ میلی گرم یا کمتر در یک روز، موجب بازگشت بیماری شد. مک ایوان بر اهمیت ادامه ی مصرف با دوز بالا و تداوم آن حداقل به مقدار ۱ الی ۵ گرم در روز تاکید داشت. او توصیه کرد که اگر می خواهید درمان موفقیت آمیز باشد باید دورهی درمان را حداقل یک سال ادامه دهید.

 از سال ۱۹۹۷ موسسه ی ملی ME (آنسفالو میلیت عضلانی در انگستان یک ارزیابی صورت گرفته توسط اعضاء را به چاپ رساند. ۵۸ بیمار که مبتلا به ME بودند و سنین بین ۲۶ و ۶۷ سال را تشکیل می دادند در این بررسی شرکت داشتند. زمان ابتلا به بیماری ۱۱ ماه تا ۱۴ سال تشخیص داده شده بود. ۱۲ نفر از ۵۸ نفر بیماری را به شکل بسیار شدید داشتند (گهگاهی بستری در منزل یا بیمارستان در حالی که ۲۰ نفر دیگر وضعیتی به مراتب بدتر داشتند. از افراد باقی مانده ۴ نفر شکل خفیف بیماری را داشتند و ۶ نفر نیز روند رو به بهبودی را دنبال می کردند. آنها کپسولهای ۱ تا ۱۲ گرمی، قرص ها و عصاره ها را به صورت روزانه مصرف می کردند. ۵۳ نفر گزارش دادند که بره موم وضعیتی متفاوت در بیماری آنها به وجود آورده است، بهبودی معمولا سريع (در دو هفته ی اول) بروز می کرد. ۴ نفر دیگر گزارش دادند که هیچ تغییری حاصل نشده است و یک نفر حساسیت نشان داد. 

از ۲۲ نفری که درمان با بره موم را متوقف کرده بودند، ۱۸ نفر گزارش دادند که حالشان بدتر شده و به دنبال آن بهبودی یکباره پس از مصرف جدید مشاهده شد.

آنها ۱۰۰ میلی گرم یا کمتر را برای درمان کافی اعلام کردند. محققین گمان می برند که موثرترین میزان در حدود ۳ گرم در روز می باشد، اگرچه این میزان برای بیمارانی که وضعیت حاد دارند بین ۸ تا ۱۲ گرم در روز می باشد. بیماران افزایش انرژی، تحرک بیشتر و کاهش عفونت گزارش داده اند.

20- کنترل ایدز با خواص بره موم :

بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷، سازمان مشاوره بهداشت در نایروبی (بخشی از طرح کنترل بین المللی ایدز) کپسول های بره موم را برای افرادی که مبتلا به ایدز یا ویروس HIV و عفونت کنترل AIDS بودند، فراهم کردند. در مقاله ای کوتاه نویسنده، خواص بره موم منجر به بهبود سلامت عمومی و افزایش اشتها شده بود را گزراش کرد. میان آسیب دیدگان ; بعضی از موارد منجر به از سرگیری زندگی طبیعی و بازگشت به کار شذ

نکته خوددرمانی :

مصرف روزانه حداقل ۳ گرم بره موم سبز با کیفیت مورد نیاز است. این مقدار میتواند به شکل قرص، کپسول یا عصاره مصرف شود.

21 – درمان کمر درد با خواص بره موم :

کمردرد یکی از متداول ترین دردهایی است که هنوز هم عده کثیری از مردم به دنبال راه حلی برای بهبودی آن هستند.

محققین بلغارستان در سال ۱۹۹۷ گزارش دادند که ۲۲ بیمار مبتلا به کمر درد را که سنینی بین ۳۲ تا ۶۰ سال داشتند با ترکیب موم و بره موم به نسبت 1 به ۱۰ را درمان کردند. کمپرس گاز آغشته به مخلوط مذاب در حالتی که گرم بود روی محل آسیب دیده قرار می گرفت. این کمپرس باید به مدت ۲۵ الی ۳۰ دقیقه در محل درد باقی می ماند. این عمل ۲ تا ۱۵ بار تکرار می شد. ۸ بیمار بهبود قابل ملاحظه ای یافتند و ۱۴ نفر دیگر طی تستهای مخلتف بهبودی نشان دادند. تحقیق مشابهی نیز در سال ۱۹۹۱ در بلغارستان گزارش شد که نتایج آن مشابه این تحقیق مثبت بود.

22- نابودی انگلها با خواص بره موم :

در سال ۱۹۹۸ محققین کوبایی با موفقیت ۱۳۸ بیمار مبتلا به ژیاردیاسیس (عفونت ناشی از یک پروتوزوا) را با عصاره بره موم درمان کردند و هیچ تاثیر سوئی مشاهده نگردید.

23 – درمان گلو درد، التهاب حلق و حنجره با خواص بره موم :

در سال ۱۹۷۱، دانشمندان روسی از عصاره ۱۵ درصد بره موم برای درمان ۲۶۰ بیمار مبتلا به التهاب حلق استفاه کردند در ۶۷ درصد بهبودی کامل دیده شد و در ۲۸ درصد بهبود نسبی و تنها در ۴ درصد بهبود مشاهده نشد.

در سال 1975 ، دورشنكو ، در بیمارستان شهر کیف (اتحاد جماهیر شوروی سابق)، ۲۳۸ بیمار مبتلا به التهاب حلق را با مخلوط بره موم درمان کرد. او یک سهم از عصارهی ۳۰ درصد بره موم را با گلیسیرین و روغن هلو مخلوط می کرد و بر غشای مخاطی در ناحیه عفونی به مدت بیش از ۱۰ تا ۱۵ روز قرار میداد. ۷۵ درصد بیماران به طور کامل بهبود یافتند، در حالی که ۱۴ درصد اثری ندیدند. محققین دریافتند که عصارهی بره موم اثر داروهای رایج در بازار برای درمان التهاب حلق را افزایش میدهد.

محققین رومانیایی، همان سال بره موم را برای بیش از ۲۰۰ بیمار مبتلا به التهاب حاد حلق، التهاب حاد حنجره و التهاب حاد لوزه مورد استفاده قرار دادند. در هر گروه درمانی ۱۰ درصد از بیماران با روش رایج درمان شدند. بیماران درمان شده با خواص بره موم بسیار سریع تر از گروه تحت کنترل بهبود یافتند.

مجددا در رومانی در سال ۱۹۷۵ متل و همکارانش انواع التهاب های غشای مخاطی شامل زخم و تبخال های ناحیه لب و دهان را درمان کردند. ۳۴ بیمار که مایع بره موم به شکل مایع و قرص دریافت کرده بودند درمان شدند. مشخص شد که مایع بره موم خاصیت ضد ویروس، ضد باکتری، تاثیرات قارچی (میکوتیک) و اثر بی حس کنندگی دارد.

خوددرمانی :

اصولا درمان زخم های گلو و حنجره به صورت سنتی با استفاده از بره موم صورت می گیرد. درمان را می توان با شیوه های مختلف انجام داد. غرغره با محلول عصاره بره موم و آب گرم تاثیر مضاعفی بر تورم می گذارد و باعث می شود که پوششی بر روی حنجره یا گلو قرار گیرد. آشکال تجاری بره موم به صورت قرصهای مکیدنی در دسترس می باشند. اما اغلب درصد کمی از بره موم را دارند و بهترین راه درمان برای التهابهای خفیف هستند.

24 – رفع التهاب پروستات با خواص بره موم :

در سالهای اخیر گرایش در به کارگیری محصولات زنبور عسل (بره موم، گرده گل و ژله ی رویال) برای درمان بیماری پروستات، افزایش چشمگیری پیدا کرده است.

در سال ۱۹۹۷ ملادنوف و دانشجویانش در بلغارستان ۵۵ بیمار که بین ۵۵ تا ۹۵ سال داشتند و همگی مبتلا به هیپرتروفی پروستات بودند را درمان کردند. به تمامی این بیماران جراحی به عنوان درمان رایج پیشنهاد شده بود. محققین برنامه های درمانی که برای این بیماران

طرح ریزی کردند ترکیبی از عسل، گردهی گل، بره موم و ژله ی سلطنتی بود. پس از یک تا دو ماه ۹۵ درصد بیماران شکایتی از درد و مشکلات پروستات نداشتند و اندازه پروستات آنها نیز به وضعیت اولیه برگشت. یک بیمار ۹۳ ساله که از سوند استفاده می کرد شرح داد که ۶ ماه پس از درمان با این مخلوط به طور کامل سوند را برداشته و بهبود یافته است.

سرانجام در سال ۱۹۹۹ یک محقق روسی به نام ساراف’ گزارش داد که ۳۶ بیمار مبتلا به پروستات های حاد و مزمن را درمان کرده است. مجددا درمان با ترکیبی از بره موم، ژله ی سلطنتی گرده گل و عسل از طریق شیاف به بیمارها داده شده. ۸۹ درصد از افراد این گروه با کاهش درد و بهبود عملکرد براساس تایید آزمایش خون و ادرار به میزان قابل ملاحظه ای بهبود یافتند.

25- رفع عارضه ی تابش با بره موم :

پزشکان در موسسه ی رادیولوژی سارایوو یوگسلاوی، بره موم را برای درمان بسیاری از ضایعات جدی کبدی که در اثر پرتودهی و سبب عوارض ناشی از استفاده بیش از حد از اشعه  ایکس (X) ایجاد شده بود، به کار بردند. آنها با آزمون كورسازی شده دریافتند که مشکلات و عوارض تابش بر بیمار کم یا کاملا برطرف شده است.

26- درمان بیماری های پوست با خواص بره موم :

درمان بیماریهای پوست (اگزما، جوش، پسوریازیس و غیره)

 دو نفر از هر ۱۰ نفر مصرف کننده، بره موم را برای درمان مشکلات پوستی مختلف استفاده کرده بودند، که بسیار موفقیت آمیز بود. بدون شک بره موم دارای ویژگی های ضد التهابی است به گونه ای که در سال ۱۹۶۲، دکتر زابلينا متخصص بیماریهای کودکان در بیمارستان را چفوز لیننگراد ( شوروی سابق)، کودکانی را که زخمهای عفونی داشتند با کودکانی که با اختلالات بافتی (نسوجی) متولد می شدند را با مرهم بره موم درمان می کرد. دکتر زابلينا گزارش داد که این درمان قادر است التهاب را فرو نشاند و زخم را ضد عفونی کند به علاوه باعث تحریک رشد مجدد بافت شود.

دانيلوف پزشک روسی در سال ۱۹۷۵، گزارش داد که با استفاده از خواص بره موم توانسته ۶۸۰ بیمار مبتلا به امراض پوستی را درمان کند. این بیماری ها شامل اگزما، نورودرماتیت و زخمها بودند. در ۹۰ درصد این بیماران با استفاده از خواص بره موم بسیار بهبودی موفقیت آمیز بوده است. مجددا در روسیه پزشکان وینو گرادوا و زاجسوا پی بردند کهخواص  بره موم برای درمان امراض سطحی و کوچک پوستی هم موثر است.

بره موم تهیه شده توسط زنبور عسل برای بیمارانی که مبتلا به نورودرماتیت مزمن و با عود متناوب هستند به خوبی عمل می کند.

ادیت لودا” پزشک استرالیایی از عصاره ی بره موم و پماد آن برای درمان جوشها و دیگر امراض پوستی استفاده می کرد. خانمی که مبتلا به عارضه ی بدخیم جوش در کل صورتش بود و قبلا از شیمی درمانی پاسخی نگرفته بود، پس از دو هفته که تحت درمان با داروی بره موم بود به طور کامل بهبود یافت. در سال ۱۹۹۶، دکتر مک ایوان از یک محلول ضعیف بره موم (در حدود ۲ درصد بره موم محلول برای درمان جوش و عفونت های پوستی با موفقیت استفاده کرد. 

سرانجام محققین در سال ۱۹۹۹ در موسسه ی پوست نوگورد روسیه، گزارش دادند که امراض پوستی مختلف و مزمن شامل نورودرماتیت و اگزمای مزمن را با بره موم و ژله ی سلطنتی درمان کردند. کرم دوبار در روز استفاده می شد. در زمان استفاده، پوست تا حدی خشک می شود و شروع به ترمیم می کند و حالت پوسته پوسته شدن کاهش پیدا می کند، پیشرفت بیماری متوقف شده، پس از ۵ الی ۷ روز استفاده از دارو اریتروم و دیگر ویژگیهای تورم برطرف می گردد. هیچگونه حساسیتی نیز در استفاده از دارو مشاهده نخواهد شد. ا

نکته خود درمانی :

تعداد زیادی از محصولات بره موم برای درمان انواع مختلف امراض پوستی همچون اگزما، پسوریازیس و غیره وجود دارند. کرم های بره موم را می توان به صورت موضعی استفاده کرد همیشه به خاطر داشته باشید قبل از استفاده مقداری از آن را برای نداشتن حساسیت آزمایش کنید) شما می توانید بره موم را به صورت قرص بره موم یا کپسول بره موم خوراکی مصرف کنید تا به فرایند سلامت عمومی خودتان نیز کمک کنید.

27 – درمان آبله با خواص بره موم :

در سال 1977 کریوروچکو پزشک روسی دریافت که بره موم در ازمایش های خارج از بدن ( in – Vitro ) بر واکسن آبله بسیار موثر است. تاثیرات آن در انسان وقتی که بره موم قبل از آلودگی مصرف شود محدود است

28- کنترل بیماری سل با خواص بره موم :

در سال 1982، پزشکان روسی گزارش دادند که ۱۴۷ بیمار مبتلا به سل نایژه ای – ریوی شامل سل آدنوپاتی، برونشیت های نایی، سل کلیوی و دیگر فرمهای سل پوستی را درمان کرده اند. ۱۰۷ مورد به تنهایی با اشکال مختلف بره موم درمان شدند. بره موم یک ماده فوق العاده موثر در درمان پیچیده سل شناخته شد.

در اواخر ۱۹9۰، سرانجام توانستند سل را تحت کنترل در بیاورند. هر چند که در سال های اخیر کشور انگلستان و دیگر کشورهای غربی همچون سابق با معضل سل مواجه هستند و سعی دارند آن را با داروهای رایج درمان کنند. ممکن است خوردن بره موم در کنار داروهای رایج به درمان کمک کند.

29 – درمان زخم های عمیق با خواص بره موم :

برای درمان زخم های معده که ممکن است عامل باکتریایی داشته باشند راه حل های درمانی مختلفی ارائه شده است. تحقیقی در نیوزلند نشان داد که عسل مانوکا بسیار موثر است. دکترا فرانس فیکس یکی از اولین کسانی بود که زخم های معده را با خواص بره موم درمان کرد. بیماران عصارهی ۵ درصد بره موم را ۳ بار در روز استفاده می کردند.  گروهی که از بره موم استفاده کرده بودند پس از ۳ روز دردهایشان کاهش یافت و پس از ۱۰ روز در ۶ نفر از ۱۰ بیمار هیچ گونه درد یا زخمی در ناحیه معده آنها مشاهده نشد.

در سال ۱۹۸۳، کورسون محقق روسی گزرش داد که تعداد ۴۷ بیمار را که بین ۲۳ تا ۹۸ سال سن داشته و مبتلا به زخم های پوستی در شت بودند را درمان کرده است. درمان با مخلوطی از عصاره ی بره موم و عصاره ی کالاندولا به طور مساوی و مخلوط شده با وازلین انجام شد. پماد را هر روز بر محل زخم می مالیدند. اندام های پیرامونی زخم نیز با پمادهای آنتی بیوتیکی بهبود می یافت. طول درمان ۱۲ هفته به درازا کشید. در پایان دوره ی درمان، ۱۹ نفر از این بیماران به طور کامل درمان شدند و ۱۹ نفر دیگر بهبودی نشان دادند و در ۹ نفر دیگر هیچ گونه تغییری يا وخامتی مبنی بر بدتر شدن زخم مشاهده نشد.

درمان زخم های معده با خواص بره موم بار دیگر توسط گورباتنکو در سال ۱۹۷۱ به طور موفقیت آمیزی انجام شد. درمان با خواص بره موم به طور موثری التهاب قسمتهای بالایی مجرای معده ای – رودهای را کاهش داده بود.

محققین رومانیایی در سال ۱۹۷۸، گزارش دادند که ۳۴ بیمار مبتلاء به زخم های مزمن موضعی را درمان کرده اند. برای این نوع درمان انواع بره موم شامل پماد و بره موم مخلوط در روغن و گلیسیرین استفاده شد. ۱۵ مورد از بیماران کاملا درمان شدند و ۱۳ مورد بهبودهای قابل توجهی نشان دادند و در ۶ مورد درمان به دلیل توسعه ی اگزما، متوقف شد.

نکته خوددرمانی :

کرمهای بره موم یا عصاره ی بره موم (عصاره ی غیرالکلی با حداقل سوزش) را می توان هر روز بر روی زخم مالید. (حتما قبل از استفاده از میزان حساسیت بدن تان نسبت به این دارو مطلع شوید).

30 – رفع عفونت مجاری ادراری با خواص بره موم :

این بیماری در خانمها بسیار شیوع دارد و معمولا آن را با تکرار مصرف آنتی بیوتیک ها درمان می کنند. دکتر مک ایوان دریافت درمان ادامه دار با بره موم ممکن است درمان مناسبی برای اسیبهای موارد مزمن، عفونتهای مجاری ادراری و همچنین بیمارانی که از عفونت های مکرر کلیه و مثانه رنج می برند باشد. دکتر مک ایوان خاطر نشان کرد که این درمان اغلب بر درمان طولانی مدت با آنتی بیوتیک های رایج ارجح است.

31 – رفع مشکلات زنانه با خواص بره موم :

در سال ۱۹۹۵ تعدادی از زنان مصرف کننده بره موم گزارش دادند که دردهای قاعدگی و گرفتگی های عضلانی در آنها پس از مصرف بهبود یافته و این امر می رساند که تحقیقات در این زمینه در آینده می تواند ارزشمند باشد. اگرچه اکثر تحقیقات در این زمینه بیشتر به معالجه ی بیماریهای عفونی و التهابی اندام های تناسلی زنان پرداخته است، 

در سال 1979، پزشکان بخش مامایی بیمارستان کیف (اتحاد جماهیر شوروی سابق)، با موفقیت بره موم را برای درمان زخم های پس از زایمان به کار بردند، مجددا در روسیه زنانی که از سایش گردن رحم، سوزش و خارش رحم و دیگر مشکلات مهبلی رنج می بردند را با محلول بره موم درمان کردند. درمان بیماران با بره موم با موفقیت ۹۸ درصدی پس از ۱۲ روز میسر شد.

محققین لهستانی در سال ۱۹۷۳ گزارش دادند که خواص بره موم بر التهاب های چرکی مهبلی موثر است.

دکتر ساچی عضو موسسه ی مامایی زدروی در لهستان گزارش داد که علائم بیماران مبتلا به التهاب گردن رحم که عامل آن نوعی انگل به نام تریکوموناس واژینالیس می باشد تنها با استعمال قرصهای واژینال ۳۰ میلی گرم بره موم برطرف می شود. همچنین ساچی ۵۰ تا ۶۰ مورد از زنان دانشجویی که از قاعدگی دردناک (دیسمنوره) رنج می بردند را به طور موفقیت آمیز با بره موم درمان کرد. مرهم بره موم مورد استفاده، خاصیت سمی یا سوزش ندارد و سریع و به طور موثر ترمیم را از طریق رشد اپتلیوم سطح آسیب دیده تحریک می کند.

در سال ۱۹۸۹، رومانیایی ها و دیگران شرح دادند که ۵۷ بیمار زن که سنی بین ۲۱ تا ۵۸ را تشکیل می دادند و مبتلا به زخم مقاربتی با التهاب گردن رحم و در بعضی اوقات همراه با عفونت های کاندیدیا با دیگر بیماریهای التهابی بودند را درمان کردند. بیماران با استعمال موضعی پماد، اسپری و عصاره ی بره موم درمان شدند. نتایج عالی از ۴۲ بیمار به دست آمد. در ۹ نفر ( ۴ درصد) نتایج رضایت بخش بود و در ۳ نفر نتیجه ای دیده نشد. این بیماران از گروه تحت درمان به واسطه حساسیت به بره موم جدا شدند.

در سال ۱۹۷۷، محققین بلغاری گزارش دادند که ۶۰ بیمار بین سنین ۴۰ تا ۶۰ سال، مبتلا به آرتروز گردن رحم را درمان کردند. آنها با پمادهای محتوی محلول الكلي ۳۰ درصد بره موم همراه با لانولین و وازلین، تحت درمان قرار گرفتند. طی دوره ی درمان، بهبودی قابل ملاحظه کاهش درد بود. ادامه ی درمان کلنیکی باعث شد تا ۳۲ بیمار کاملا به شرایط عادی برگردند و ۱۲۸ بیمار دیگر بهبود قابل ملاحظه ای داشتند

 

 چه مقدار بره موم را باید مصرف کرد؟

مصرف حداقل دوز 1.5 گرم یعنی ۱۵۰۰ میلی گرم بره موم تصفیه شده در روز توصیه می شود و صاحب نظران این توصیه را تایید می کنند. یکی از دلایلی که گاه باعث سوء معروفیت بره موم می گردد این است که مقدار کافی آن مصرف نمی گردد. دکتر مورات توصیه می کند که طی دوره ی درمانی ده روزه باید ۲۵ تا ۳۰ گرم از این ماده مصرف گردد. این میزان تقریبا معادل ۳ گرم در روز و برای دو وعده است (هر مرتبه 1.5گرم). با این همه پزشکان روسی با سالها تجربه در استفاده از بره موم تا ۹ گرم آن را برای تعدادی از بیماری های خطرناک توصیه می کنند، بدون این که آثار جانبی ویژهای در پی داشته باشد.

همان طور که ما قبلا در قسمت بیماری ME دیدیم آنهایی که سیستم ایمنی شان به طور جدی به خطر می افتاد بیش از ۱۲ گرم در روز بره موم مصرف می کردند. این مقدار به نظر می رسد که بیش از حد معمول باشد زیرا این مقدار برای بیماری های سخت تجویز شده است. در مواجه با بیماریهای خاص نظیر سرفه، آنفولانزا، سرماخوردگی و مشکلات تنفسی میزان زیاد مصرف خوراکی و سپس کاهش منظم دوز تا پایان دوره توصیه شده است.

 

عسل طبیعی گراوان بزرگترین تولید کننده و تامین کننده بره موم با کیفیت در غرب ایران عزیز است و اماده همکاری با تجار و کلیه شرکت ها و سازمان ها می باشد جهت مشاوره و ارتباط با ما تماس بگیرید 

صادرات بره موم و صادرات عسل طبیعی و صادرات گرده گل و تامین کننده مطمن و سالم

سفارشات شما با بالاترین کیفیت ممکن پذیرفته میشود

مهندس اسماعیلی

۰۹۱۴۲۱۰۵۰۲۲ و ۰۹۱۴۲۶۴۹۶۶۸

گراوان مرجع مطمن خرید عسل و خرید بره موم ایران

پودر بره موم | عصاره بره موم | عصاره الکلی بره موم | عصاره ابی بره موم | بره موم سبز |کپسول بره موم

منابع :

دکتر احمدحاجی شریف

مقالات بین المللی بره موم

تحقیقات عسل گراوان

伊朗蜂胶 propolis of iran